ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ
سوگند به قلم و آنچه می نویسند،
روزگذشته در یوش و بر سر مزار نیما یوشیج در مطلبی خواندم که عزیزی فرموده بود :
خداوند زیباترین است و اگر بخواهد به بزرگترین وجود یا زیباترین قسم بخورد باید به خود سوگند بخورد ولی عجیب است که خداوند به قلم سوگند می‌خورد که این به معنی عظمت طراز قلم است.
جمعه چهادهم تیرماه هزارو سیصد و نود وهشت روز” قلم” بود،قلمی که در کمال شگفتی خداوند به آن و عظمت آنچه می نویسد سوگند یاد می کند .در تقویم هجری شمسی نامگذاری چهاردم تیرماه به نام روز قلم کمتر از دو دهه عمر دارد آنهم به واسطه ی تلاش اعضای انجمن قلم ایران که پس از بررسی های فراوان از میان پیشنهاد ایام مختلف برای نامگذاری به نام قلم به جهت قرابت تاریخی و باستانی عاقبت چهاردم تیرماه را انتخاب و به تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی رساندند.
بی مقدمه باید عرض کنم آنچه که بر هیچ کس پوشیده نیست و جای سئوال دارد این است که چرا با گذشت زمانی نزدیک به دودهه هنوز هم چهاردهم تیرماه و روز قلم حتی نزد اندیشمندان و صاحبان قلم نیز آنچنان مظلوم و غریب است که هیچگاه شاهد فعالیتی در خور و در شأن آن و گرامیداشتش نبوده و نیستیم ؟!آنهم درست در برهه ای از زمان که قلم درواقع ماهیت جدیدش را پیش روی خود می بیند ،ماهیتی به نام قلم های مجازی که به لطف پیشرفت علوم ارتباطی و الکترونیکی پدید آمده و فراگیر شده است.
به شخصه امید آن دارم که بیش از آنچه که درگیر آن هستیم بر اهمیت و بزرگی رسالتی که بر دوش صاحبان قلم گذاشته شده است پی ببریم چرا که حقیقتا اهالی رسانه و رسانه‌ها و مجموعه افرادی که در این وادی مشغول به فعالیت می باشند به نوعی امانتدار مخاطبین یا به عبارتی دیگر امین مردم در دستیابی به اخبار و اطلاعات هستند و می بایست تلاش نمایند تا حق این امانت را به نیکی ادا کنند.
آنچه که به آن اعتقاد دارم این است که از جمله حقوق شهروندی و یا به عبارتی ساده تر حق عموم افراد یک جامعه بر رسانه‌ها این است که از اخبار صحیح ،متقن ،مفید، لازم و منطبق با مصالح و منافع عمومی اجتماع برخوردار و مطلع باشند و این مهم رسالت هر صاحب قلمی را در ادای این حق بیش از پیش سنگین و خطیر می نماید و مختصر کلام و در پایان ، چهاردهم تیرماه و روز گرامیداشت قلم بر تمامی اساتید و صاحبان قلم و اندیشه این آب و خاک تبریک و تهنیت باد.
شعیب نظری